Deel dit artikel
“De War on drugs heeft gefaald”, zeggen de socialistische schepenen Beels en Meeuws in koor. Met 42 incidenten sinds 1 juli zijn aanslagen en afrekeningen binnen de drugmaffia in Antwerpen het nieuwe normaal. Ondanks de grote inspanningen van politie, parket en gerecht blijven de druggerelateerde aanslagen duren. De situatie is ernstig en urgent. Des te wraakroepender is het dan ook om vast te stellen dat de Antwerpse meerderheid focust op een debat over het al dan niet legaliseren van drugs. Hoe kunnen we in hemelsnaam de drugmaffia efficiënt en kordaat aanpakken als het Antwerps stadsbestuur het grondig oneens is over de fundamenten van het te voeren beleid?
Dweilen met de kraan open
Al weken ondergraven “Vooruit” schepenen het beleid. Klap op de vuurpijl was ongetwijfeld het debat tussen schepenen Beels en Van Doesburg live op tv op het moment dat het beleid toegelicht werd in de gemeenteraad door de procureur, de directeur van de gerechtelijke politie en de korpschef. Terwijl de bevolking maatregelen vraagt, debatteren schepenen op tv over de essentie van het beleid: gedogen of bestraffen; legaliseren of criminaliseren. Pijnlijk is dat terwijl politie en parket de kastanjes uit het vuur halen, Antwerpse schepenen olie op het vuur gieten. Het hele beleid werd overigens gekenmerkt door geruzie. De N-VA tegen “Vooruit” op stedelijk niveau en de N-VA tegen “Vivaldi” op federaal vlak.
Burgemeester De Wever moet kiezen: ofwel kruipt hij in de rol van de Vlaamse oppositieleider die de federale meerderheid aanvalt ofwel gedraagt hij zich als de burgemeester van Antwerpen die zijn politieke verantwoordelijkheid neemt. Zoniet blijft het dweilen met de kraan open…
Calimero De Wever
Blijft de federale regering in gebreke wat middelen, planning en coördinatie betreft? Zeer zeker, met een sardonisch genoegen laten De Croo, Verlinden en Van Quickenborne Antwerpen in de steek. “Dat De Wever zelf zijn problemen oplost!” is hun parool. Onverantwoordelijk? Zeer zeker. Maar de vraag is of De Wever deze reactie niet over zichzelf en onze stad afroept door van de hele ‘War on drugs’ een politiek steekspel tussen de Antwerpse en het federale niveau te maken? Nu als een Calimero bij iedere aanslag zijn onmacht verbergen achter de mededeling “het is de schuld van de federale regering” is toch wel heel erg kort door de bocht.
Generaal Douglas Macarthur zei ooit: “It’s fatal to enter any war without the will to win it.” De vraag is: kan de drugoorlog gewonnen worden? Zeer zeker wel maar dan moeten alle neuzen in dezelfde richting wijzen. Wat is de doelstelling van de ‘War on drugs’: de drugconsumptie tot een minimum beperken? De drugoverlast op de publieke ruimte beperken? De drugmaffia oprollen? De import van drugs via de haven stoppen? Een leger dat verdeeld is over wie de vijand precies is en die al naargelang het regiment een andere strategie en tactiek voert, wint nooit. Dat is nu juist het probleem. De N-VA wil in het offensief; de socialisten in het defensief. De Wever wil een ‘War on Drugs’ lanceren en de socialisten willen drugs legaliseren. Op deze manier win je geen oorlog maar organiseer je je eigen nederlaag.
Geen drugoorlog zonder druggebruikers
Je kan de ‘War on drugs’ alleen winnen als je ook de gebruikers aanpakt. Administrateur-generaal van de Douane en Accijnzen zegt het klaar en duidelijk in een interview in Humo: “Een plan tegen de drugsmaffia helpt niet als je het verbruik niet probeert te veranderen. De vraag is hier groot en het aanbod volgt. We moeten dringend beseffen dat er bloed hangt aan ieder lijntje coke dat gesnoven wordt. Er wordt veel te weinig aan bewustwording gedaan wanneer het over cocaïne gaat. Er zijn preventiecampagnes voor alcohol en sigaretten. Waarom dan niet voor cocaïne?”
Het is beschamend dat socialisten hun burgemeester in de rug schieten terwijl de bommen ontploffen op straat. De kakofonie van standpunten binnen de meerderheid over het drugbeleid getuigt evenmin van veel politiek leiderschap. Daardoor wordt de indruk gewekt dat deze coalitie het zelf niet meer weet. De oorlog tegen de dealers en de drugmaffia kun je niet winnen als gebruikers ongestraft hun ding mogen doen.
Zonder druggebruikers geen aanslagen
De druggebruikers zijn de rechtstreekse aanleiding voor de problemen
In tegenstelling tot het stadsbestuur heeft het Vlaams Belang wel een plan om de drugcriminaliteit in Antwerpen aan te pakken. Eerst en vooral moet het gebruik van drugs ontraden worden. Ieder drugbeleid staat of valt met de duidelijke afwijzing van drugs. Zonder druggebruikers geen aanslagen. Gebruikers financieren immers de drugmaffia en dus ook de drugoorlog. De druggebruikers zijn de rechtstreekse aanleiding voor de problemen.
Het Vlaams Belang dringt dan ook aan op een grootschalige ontradings- en preventiecampagne in het onderwijs, bij jeugdverenigingen, sportclubs, horeca enz ter ontrading van drugs. Gebruikers moeten immers voor hun verantwoordelijkheid geplaats worden. De sociale aanvaarding van drugs moet stoppen. Zolang er een grote vraag is naar drugs zal het aanbod blijven bestaan.
In bijlage lanceerde Vlaams Belang Antwerpen eveneens drie affiches ter illustratie van de anti-drugsgebruik campagne
Bijlagen